"Een mensenleven ontnemen is moord"
Orhan Alagas, laatstejaarsstudent in de De Nayer Instituut te Sint-Katelijne Waver, vindt dat artsen hun functie als dokter correct moeten beoefenen door mensenlevens te behouden.
Als christen ben ik tegen euthanasie. Vanuit mijn katholieke opvoeding vind ik het totaal verkeerd om in te grijpen in een natuurlijk proces. De enige dood is een natuurlijke. Het ontnemen van een leven komt overeen met doden. Zo staat het ook vermeld in de wet. Het is uiteindelijk de plicht van de arts om een patiënt zijn leven te behouden en niet weg te nemen. Meestal kunnen ze dit ook niet in overeenstemming brengen met hun eigen geweten. Zij voelen zich dan medeplichtig, want ze helpt diegene met de dood. In het slechtste geval kan ook misbruik worden voorkomen. Denk maar aan die arts die ouderen niet meer wou verzorgen en ze toen een spuitje had toegediend.
Trouwens, sommige mensen zijn niet helder genoeg om zelf euthanasie te kunnen doen. Vaak moeten de naasten beslissen of het moet uitgevoerd worden of niet. Denk maar aan comapatiënten die niet kunnen ontwaken. De naaste familie moet dan over het lot van de betreffende persoon beslissen. En wie zegt dat die persoon wel voor euthanasie was? Misschien was hij juist een felle tegenstander.
Daarnaast ondergaat een mens tijden zijn ziekte een fase van depressie waarbij hij niet altijd helder nadenkt. Het lijden wordt dan als te groot ervaren. De ene dag is soms zwaarder dan de andere en goede medische, sociale bijstand kan de patiënt van mening doen veranderen.
dinsdag 16 maart 2010
woensdag 10 maart 2010
Expert-interview
"Euthanasie is een appèl voor hulp"
Paul Moeremans, een door de wol geverfde arts uit Mechelen, vindt dat je als dokter eerst moet proberen het leven van een patiënt te redden door antidepressiva te geven.
Hoe kijkt de familie van de patiënt tegen euthanasie aan?
Paul Moeremans: De familie kan op de patiënt inpraten om hun erfenis en hun bezittingen te vrijwaren. De familie doet soms zeer raar. De onderhandeling met de arts verloopt heel anders: alleen met de patiënt. Je moet zeer erg opletten, want dat is het grote probleem. Familie is een belanghebbende partij daarin.
Welke stappen moet een patiënt ondernemen om euthanasie te verkrijgen?
Moeremans: Een heel moeilijke vraag, in die zin als dat er eigenlijk twee methodes zijn. De eerste methode is heel simpel: hij spaart medicatie op en hij neem ze ineens uit of hij hangt zich op of hij pleegt zelfmoord op een ander manier, bijvoorbeeld springen van een brug of gebouw. Er moet ook een medische assistent bij zijn. Er ontstond grote commotie omtrent een arts die zo'n zelfmoordkit had gemaakt waardoor mensen dat eigenlijk min of meer konden bestellen om euthanasie te plegen. Langs de andere kant, indien ze echt euthanasie wensen die dus medisch geassisteerd is, is het noodzakelijk dat een arts en een tweede arts daar hun opinie over geven. Daar zijn de lijfartsen eigenlijk voor die vaak verbonden zijn aan de Vrije Universiteit van Brussel.
Is euthanasie ook van toepassing voor een patiënt die psychisch lijdt?
Moeremans: Wie een zware depressie heeft, is meer geneigd om zelfmoord te plegen. Tien procent gaat zelfmoord plegen. Je moet alleszins eerst proberen antidepressiva te geven. Ik ken mensen die dat echt dood wouden zijn en die met een minimale behandeling, dat wilt zeggen één pilletje gedurende twee ùaa,de,; uiteindelijk nu toch al vele jaren elke dag met hun hondje rondlopen. Je moet een beetje zien dat je niet een kortdurende depressie gaat behandelen met euthanasie, want dan ben je niet goed bezig.
Kan de dokter het uitvoeren ervan zelf weigeren?
Moeremans: Dat is perfect mogelijk. Daar is wetgeving over. Als een arts het weigert uit persoonlijke overtuiging, moet hij verwijzen naar een andere arts die het wel wil doen. Als een arts vindt dat er eerst een zinnige behandeling moet geprobeerd worden alvorens over te gaan naar euthanasie, dan kan hij dat ook weigeren.
Kan euthanasie enkel uitgevoerd worden op bejaarde patiënten en meerderjarigen?
Moeremans: Voorlopig wel. Men spreekt over handelbekwaamheid en daar is al een leeftijd van zestien jaar gevallen, waarover niet meer gediscuteerd wordt. Twaalf jaar wordt nu ook gezegd en in gevallen van kinderkanker en dergelijke wordt dat ook zo gedaan. Dat is altijd in overleg met de ouders.
Zijn er mensen die terug op hun besluit komen om toch verder te gaan met leven?
Moeremans: Meer dan 90 procent. Uiteindelijk is het dreigender dat ze euthanasie gaan vragen. Mensen die huisvestingsproblemen hebben, in hongerstaking gaan of zich ophangen bijvoorbeeld. Dat zijn meer appèls voor hulp dan voor euthanasie zelf. Als je dan eens een keer grondig begint te vragen, is het helemaal geen euthanasievraag. Het wordt zo genoemd, omdat dat appèl veel dringerder lijkt.
Zal euthanasie in de toekomst evolueren tot een behandeling toegankelijk voor iedereen die uit het leven wil stappen?
Moeremans: Samuel Orwell beweerde in de jaren twintig. Het is bijzonder waarschijnlijk dat indien de economische situatie slecht wordt, er een situatie zal zijn waarbij men een beetje de zachte dwang zal gebruiken om het zover te doen komen.
Hebt u zelf ooit al euthanasie uitgevoerd?
Moeremans: Nu niet helemaal uitgevoerd, meer wel iemand verwezen naar de UZ Brussel waar dat uitgevoerd is. Dat was in de context waarin het nog allemaal niet toegestaan is. Uiteindelijk is het heel erg vervelend, want je moet een hele grote kit anesthesieproducten in huis halen. Dat zijn zeer gevaarlijke producten waarbij je geen tien procent van gebruikt.
Paul Moeremans, een door de wol geverfde arts uit Mechelen, vindt dat je als dokter eerst moet proberen het leven van een patiënt te redden door antidepressiva te geven.
Hoe kijkt de familie van de patiënt tegen euthanasie aan?
Paul Moeremans: De familie kan op de patiënt inpraten om hun erfenis en hun bezittingen te vrijwaren. De familie doet soms zeer raar. De onderhandeling met de arts verloopt heel anders: alleen met de patiënt. Je moet zeer erg opletten, want dat is het grote probleem. Familie is een belanghebbende partij daarin.
Welke stappen moet een patiënt ondernemen om euthanasie te verkrijgen?
Moeremans: Een heel moeilijke vraag, in die zin als dat er eigenlijk twee methodes zijn. De eerste methode is heel simpel: hij spaart medicatie op en hij neem ze ineens uit of hij hangt zich op of hij pleegt zelfmoord op een ander manier, bijvoorbeeld springen van een brug of gebouw. Er moet ook een medische assistent bij zijn. Er ontstond grote commotie omtrent een arts die zo'n zelfmoordkit had gemaakt waardoor mensen dat eigenlijk min of meer konden bestellen om euthanasie te plegen. Langs de andere kant, indien ze echt euthanasie wensen die dus medisch geassisteerd is, is het noodzakelijk dat een arts en een tweede arts daar hun opinie over geven. Daar zijn de lijfartsen eigenlijk voor die vaak verbonden zijn aan de Vrije Universiteit van Brussel.
Is euthanasie ook van toepassing voor een patiënt die psychisch lijdt?
Moeremans: Wie een zware depressie heeft, is meer geneigd om zelfmoord te plegen. Tien procent gaat zelfmoord plegen. Je moet alleszins eerst proberen antidepressiva te geven. Ik ken mensen die dat echt dood wouden zijn en die met een minimale behandeling, dat wilt zeggen één pilletje gedurende twee ùaa,de,; uiteindelijk nu toch al vele jaren elke dag met hun hondje rondlopen. Je moet een beetje zien dat je niet een kortdurende depressie gaat behandelen met euthanasie, want dan ben je niet goed bezig.
Kan de dokter het uitvoeren ervan zelf weigeren?
Moeremans: Dat is perfect mogelijk. Daar is wetgeving over. Als een arts het weigert uit persoonlijke overtuiging, moet hij verwijzen naar een andere arts die het wel wil doen. Als een arts vindt dat er eerst een zinnige behandeling moet geprobeerd worden alvorens over te gaan naar euthanasie, dan kan hij dat ook weigeren.
Kan euthanasie enkel uitgevoerd worden op bejaarde patiënten en meerderjarigen?
Moeremans: Voorlopig wel. Men spreekt over handelbekwaamheid en daar is al een leeftijd van zestien jaar gevallen, waarover niet meer gediscuteerd wordt. Twaalf jaar wordt nu ook gezegd en in gevallen van kinderkanker en dergelijke wordt dat ook zo gedaan. Dat is altijd in overleg met de ouders.
Zijn er mensen die terug op hun besluit komen om toch verder te gaan met leven?
Moeremans: Meer dan 90 procent. Uiteindelijk is het dreigender dat ze euthanasie gaan vragen. Mensen die huisvestingsproblemen hebben, in hongerstaking gaan of zich ophangen bijvoorbeeld. Dat zijn meer appèls voor hulp dan voor euthanasie zelf. Als je dan eens een keer grondig begint te vragen, is het helemaal geen euthanasievraag. Het wordt zo genoemd, omdat dat appèl veel dringerder lijkt.
Zal euthanasie in de toekomst evolueren tot een behandeling toegankelijk voor iedereen die uit het leven wil stappen?
Moeremans: Samuel Orwell beweerde in de jaren twintig. Het is bijzonder waarschijnlijk dat indien de economische situatie slecht wordt, er een situatie zal zijn waarbij men een beetje de zachte dwang zal gebruiken om het zover te doen komen.
Hebt u zelf ooit al euthanasie uitgevoerd?
Moeremans: Nu niet helemaal uitgevoerd, meer wel iemand verwezen naar de UZ Brussel waar dat uitgevoerd is. Dat was in de context waarin het nog allemaal niet toegestaan is. Uiteindelijk is het heel erg vervelend, want je moet een hele grote kit anesthesieproducten in huis halen. Dat zijn zeer gevaarlijke producten waarbij je geen tien procent van gebruikt.
Pro-interview
"Niets kunnen voelen is het ergste dat iemand kan overkomen"
Iris, studente te Hogeschool Hasselt, vindt dat mensen die nog bij hun verstand zijn, maar wel afzien, de keuze moeten kunnen kiezen om uit het leven te stappen.
"Een vraag die al gauw naar voren komt, is waar die grenzen dan mogen liggen. Het kan niet dat iemand in een tijdelijke depressie zijn of haar leven zonder slag of stoot kan beëindigen. Daarom is een groep van erkende medici nodig, die ervaring heeft met euthanasie. Alleen zij kunnen daar een neutraal en vakkundig oordeel over vellen. Natuurlijk dien er vooraf veel met een vertrouwensarts gesproken te worden, die meer persoonlijke informatie kan geven over de patiënt. Als de familie dat nodig vindt, moet er ingegrepen worden. Bijvoorbeeld een patiënt, die niet meer aanspreekbaar is en in gruwelijke pijn verkeert. Zo zijn er kindjes, die jammer genoeg kanker krijgen op een zeer jonge leeftijd. Niets kunnen voelen, zien, horen en praten is gewoon het ergste wat een mens kan overkomen.
Er zijn vele bejaarden die hun leven als afgerond ervaren. Zij hebben het recht er ook wat aan te doen. Jongere mensen daarentegen mogen deze stap niet zelf nemen. Zij hebben nog een grote kans op een verandering van mening door bepaalde gebeurtenissen in hun leven. Bovendien hebben zij nog een groot deel van hun leven voor zich.
Het plegen van euthanasie heeft geen gevolgen voor wie gelooft in een hiernamaals. Als het leven geen zin meet heeft of voor wie in gruwelijke pijn verkeert, mag zijn leven op een rustige manier beëindigen. Wat heeft het nog voor zin om een persoon aan apparaten te leggen, als er toch geen hoop meer is? Iemand die terminaal ziek is, heeft sowieso geen leven meer".
Iris, studente te Hogeschool Hasselt, vindt dat mensen die nog bij hun verstand zijn, maar wel afzien, de keuze moeten kunnen kiezen om uit het leven te stappen.
"Een vraag die al gauw naar voren komt, is waar die grenzen dan mogen liggen. Het kan niet dat iemand in een tijdelijke depressie zijn of haar leven zonder slag of stoot kan beëindigen. Daarom is een groep van erkende medici nodig, die ervaring heeft met euthanasie. Alleen zij kunnen daar een neutraal en vakkundig oordeel over vellen. Natuurlijk dien er vooraf veel met een vertrouwensarts gesproken te worden, die meer persoonlijke informatie kan geven over de patiënt. Als de familie dat nodig vindt, moet er ingegrepen worden. Bijvoorbeeld een patiënt, die niet meer aanspreekbaar is en in gruwelijke pijn verkeert. Zo zijn er kindjes, die jammer genoeg kanker krijgen op een zeer jonge leeftijd. Niets kunnen voelen, zien, horen en praten is gewoon het ergste wat een mens kan overkomen.
Er zijn vele bejaarden die hun leven als afgerond ervaren. Zij hebben het recht er ook wat aan te doen. Jongere mensen daarentegen mogen deze stap niet zelf nemen. Zij hebben nog een grote kans op een verandering van mening door bepaalde gebeurtenissen in hun leven. Bovendien hebben zij nog een groot deel van hun leven voor zich.
Het plegen van euthanasie heeft geen gevolgen voor wie gelooft in een hiernamaals. Als het leven geen zin meet heeft of voor wie in gruwelijke pijn verkeert, mag zijn leven op een rustige manier beëindigen. Wat heeft het nog voor zin om een persoon aan apparaten te leggen, als er toch geen hoop meer is? Iemand die terminaal ziek is, heeft sowieso geen leven meer".
Abonneren op:
Posts (Atom)